Wszystkie punkty z płaszczyzny bazowej będziemy rzutować na dach, oraz zmierzymy wysokość każdego punktu na dachu. Możemy to zrobić ręcznie, rzutując każdy punkty z osobna i wymiarując go. Byłoby to jednak bardzo czasochłonne, i skorzystamy z możliwości tworzenia skryptów w KOMPAS-3D. Wszystkie operacje rzutowania i wymiarowania wykonamy „jednym kliknięciem”.
Model dachu jest w pełni parametryczny, możemy zmieniać jego szerokość, długość, oraz wysokość każdego elementu składowego. Dach na rysunku pierwszym był bardzo prosty. Spróbujmy narysować nieco bardziej skomplikowany kształt.
Powiedzmy coś takiego jak na rysunku nr 2. Nie jest to absolutnie szczyt możliwości programu KOMPAS-3D, ale do naszych zastosowań będzie w sam raz.
Rys. 2. Model dachu, jaki narysujemy w dalszej części artykułu.
Zacznijmy od prostego szkica. Załóżmy, że otrzymaliśmy go w innym formacie, i że jest on wykonany niestarannie. Na rysunku 3 widać
Rys. 3. Szkic po imporcie niestarannie zrobionego pliku
Mniej więcej w taki sposób wygląda po otworzeniu. Czy warto prostować linie, czy może lepiej narysować od nowa?
Spróbujmy wykorzystać dostępne narzędzia w KOMPAS-3D. Zaznaczymy sobie wszystkie obiekty, a następnie wybierzemy funkcję służącą do dodawania więzów. Ustawimy sobie, aby linie pionowe i poziome, których odchylenie kątowe mieści się w tolerancji (ustawmy na 10°) zostaną wyrównane do poziomu i pionu. Ustawimy sobie także, aby końce linii których odległość jest mniejsza niż zadana zostaną połączone.
Dla pewności skorzystamy jeszcze z narzędzia sprawdzającego, czy w szkicu nie występują jakiekolwiek przerwy, oraz nakładające się obiekty. W razie ich wykrycia, możemy je naprawić automatycznie. Niestety ze względu na papierową formę nie będę mógł wszystkiego zaprezentować, ale zapraszam na stronę internetową kompas-3d.pl, gdzie zamieszczone są filmy.
Po "wyprostowaniu" szkica zwymiarujemy go sobie, oraz wyznaczymy punkty, z których poprowadzimy elementy prostopadłe do szkica (wysokość dachu). Najprościej będzie użyć okręgu stycznego do trzech linii, oraz punktu środkowego linii.
Rys. 4. Szkic po zwymiarowaniu i utworzeniu okręgów stycznych
Teraz wykorzystamy szkic i narysujemy linie pionowe, oraz szkielet dachu za pomocą narzędzi z krzywych przestrzennych - polilinii. Wskazujemy punkt początkowy, oraz kierunek i długość. Polilinia jest także parametryczna, możemy w każdej chwili zmienić długości, współrzędne punktów, zapisać dane do formatu xls, oraz odczytać dane z takiego pliku. Nasz szkic jest w kolorze różowym, natomiast kolorem niebieski zaznaczona jest polilinia.
Rys. 5. Szkielet dachu narysowany krzywymi przestrzennymi
Rozpinamy powierzchnie na szkielecie, dzięki czemu utworzymy gotowy model dachu. Możemy go dodać do biblioteki 3D wbudowanej w KOMPAS-3D i tak skonfigurować, aby za każdym razem podczas wstawiania, można było podać inne wymiary. Z innej strony możemy utworzyć tabelę zmiennych, gdzie zapisujemy całą rodzinę zmiennych i w każdej chwili możemy wybrać odpowiednią pozycję. Temu zagadnieniu jest poświęcony inny artykuł, który można przeczytać na stronie kompas-3d.pl
Zbudowaliśmy już dach wyglądający, jak poniżej, brakuje nam jeszcze powierzchni z siatką punktów.
Rys. 6. Gotowy model dachu
Utworzymy sobie nowy plik, oraz w szkicu narysujemy prostokąt i zwymiarujemy go. Następnie bazując na szkicu utworzymy powierzchnię. Wybieramy funkcję do rozpinania siatki punktów na powierzchni.
Rys. 7. Powierzchnia z nałożoną siatką punktów
Wskazujemy powierzchnię i możemy wybrać liczbę kolumn i wierszy z punktami. Nie jest to niestety dokładnie to co chcielibyśmy uzyskać. Zależy nam na siatce 1000mm x 1000mm. Spróbujmy, czy uda się nam uzyskać taki efekt, że niezależnie od wielkości i proporcji prostokąta odległość pomiędzy węzłami siatki punktów będzie wynosiła 1000mm.
Niech zmienne A i B oznaczają przybliżony rozmiar powierzchni, będą to wymiary gabarytowe dachu w rzucie z góry. Wartości te podzielimy przez 1000, zaokrąglimy do pełnej liczby całkowitej w górę i pomnożymy przez 1000. W wyniku tego działania otrzymamy zmienne A1 i B1, i te wartości przypiszemy jako dokładny rozmiar powierzchni. Jeśli teraz podzielimy A1 i B1 przez 1000 otrzymamy liczbę wierszy i kolumn szyku punktów - Ai i Bi. Po odpowiednim przypisaniu zmiennych, niezależnie od wartości A i B odległość pomiędzy węzłami siatki będzie zawsze 1000mm.
Rys. 8. Powierzchnia z siatką punktów, gdzie odległość pomiędzy węzłami wynosi 1000mm.
Utworzyliśmy już model siatki i dachu. Złóżmy teraz je w całość.
W KOMPAS-3D istniej możliwość rzutowania punktu na powierzchnię w zadanym kierunku. Można to jednak wykonywać tylko dla pojedynczych punktów. W naszym tak prostym przypadku mamy około 100 punktów do rzutowania. Korzystając jednak ze specjalnie opracowanego makra możemy wszystkie punkty rzutować za jednym "zamachem".
Wskazujemy grupę punktów, powierzchnie, na które rzutujemy punkty, oraz wektor rzutowania i włączamy makro. Proszę zobaczyć ma wynik działania makra na fragmencie dachu.
Rys. 9. Model dachu ze zrzutowanymi oraz zwymiarowanymi punktami.
Proszę zobaczyć na rysunek nr 9. Wszystkie punkty zostały zrzutowane w zadanym kierunku oraz zwymiarowane.
Obecnie dostępna jest wersji KOMPAS-3D V13. Występuje w wersji 30 dniowej, która jest w pełni funkcjonalna (włącznie z modułami, np. modułem MES).
Wykorzystanie makrodefinicji przy rzutowaniu i wymiarowaniu punktów.
