Rozpoczynamy pracę w KOMPAS-3D.

Wszystko powinno być zrobione najprościej jak się da, ale nie prościej.

Albert Einstein

 

Zakładam, że program KOMPAS-3D jest już zainstalowany.

Po uruchomieniu pokaże się nam okno startowe. Okno to nie wygląda imponująco, ale zaprasza nas tym do przejęcia inicjatywy.
W lewym górnym rogu znajduje się ikona nowego dokumentu.

 

Po jej kliknięciu otworzy się kolejne okno - następny wybór przed nami.

Wybierzemy Część.

Mówiąc w skrócie część to pojedynczy element wykonany z jednego rodzaju materiału.
Gdybyśmy chcieli wykonać np. młotek jednoręczny z drewnianym trzonkiem to powinniśmy wykonać dwie części – drewniany trzonek, oraz metalową główkę (w rozważaniu klin pominąłem).

Tak wykonane części składamy w złożenie. Nadajemy tam więzy położenia, możemy sprawdzić kolizje, oraz wiele innych.
Jeśli mamy złożenie to szybko wykonany także wszelkie rysunki złożeniowe i wykonawcze, używając modułu Rysunek.

Wszystkie rzuty są tworzone automatycznie na podstawie modelu. Kilka kliknięć spowoduje także wstawienie zestawienia materiałów do rysunku.

Wróćmy jednak do części. Poniżej wstawiłem zrzut ekranu.
Największy jest obszar rysowania, inaczej mówiąc obszar projektowania. Tutaj tworzymy nasz projekt.

Obszar rysowania jest pusty nie licząc systemowych płaszczyzn oraz osi układu współrzędnych. W lewym dolnym rogu tego obszaru znajduje się także dodatkowy układ współrzędnych z oznaczonymi osiami x, y, z.

Spróbujmy obrócić teraz widok. Wykorzystamy do tego celu środkowy klawisz myszy. Należy go wcisnąć, przytrzymać i wtedy poruszać myszką.
Myślę, że obrót jest łatwo wywołać, jednak pojawia się problem. Podczas obrotu znikają płaszczyzny i ciężko stwierdzić jak obróciliśmy widok.

Zaraz wytłumaczę dlaczego tak się dzieje ale wyłączmy na początek funkcje uproszczonego wyświetlania. Teraz już podczas obrotu będzie wyświetlane wszystko.
Tryb uproszczonego wyświetlania jest przydatny przy pracy z bardzo dużymi plikami lub złożeniami. Program wyłącza wtedy podczas zmiany widoku wszelką geometrię pomocniczą, oraz upraszcza bryły. Dzięki temu możemy płynnie zmieniać widok, a dopiero w chwili zakończenia obrotu odświeżony zostanie cały model. Na lewym rysunku pokazano obrót złożenia w włączony wyświetlaniem uproszczonym, natomiast po prawej z wyłączonym.

 

 

Dla nas ta funkcja powinna być wyłączona, jeszcze długo nie wykorzystamy dobrodziejstwa, jakie ona oferuje.

Pokręćmy teraz kółkiem myszki. Spowoduje to przybliżenie lub oddalenie widoku, w zależności od kierunku kręcenia kółkiem. Jeśli jednak odjedziemy za daleko, to pomocny okaże się klawisz F9, który dopasuje widok w taki sposób, aby maksymalnie wypełnić obszar rysowania.
Przesuwanie widokiem jest nieco bardziej skomplikowane. Należy wcisnąć na klawiaturze i przytrzymać klawisz SHIFT, oraz kółko myszki i poruszać myszką.

 

Podsumujmy te wiadomości.

Obrót widoku	Wciśnięte kółko myszki
Przybliżanie i oddalanie widoku	Przekręcanie kółkiem myszki
Przesuwanie widoku	SHIFT + kółko myszki
Dopasowanie widoku	Klawisz F9

Powoli przyszedł czas na narysowanie czegoś, niemniej przed tym kilka słów o drzewku modelu. Każdy obiekt jaki tworzymy ma swoją nazwę oraz pewne właściwości. Zawsze możemy wrócić do obiektu lub operacji i zmienić wymiary. Ważne więc jest aby cała historia operacji była przechowywana w czytelnej postaci. Do tego służy właśnie drzewo modelu. Proszę obserwować, co będzie się tam pojawiać podczas rysowania.

W programie nie posiadamy funkcji do tworzenia brył prymitywnych typu: kula, stożek, walec (później pokażę, w jaki sposób stworzyć własną bibliotekę takich brył). Aby utworzyć bryłę należy obrysować jej kontur, a następnie nadać grubość temu konturowi.
Poniżej zamieściłem kilka przykładów brył, kontur jest zaznaczony na zielono.

 

Myślę, że te przykłady pozwoliły na zorientowanie się w tym jak powstają bryły.

Spróbujmy teraz wykonać własną bryłę.
Potrzebne będą 2 kroki: utworzenie szkica oraz nadanie mu grubości.

 

Tworzymy szkic

Szkic jest obiektem płaskim, możemy go więc „położyć" tylko na płaskim elemencie. Może to był np. płaszczyzna lub ściana bryły. Wybierzmy zatem jedną z trzech płaszczyzn, które posiadamy. Po wskazaniu płaszczyzny pojawią się na niej czarne kwadraciki. Służą one do zmiany wielkości płaszczyzny (wystarczy przeciągnąć), ale również mówi nam, że płaszczyzna jest zaznaczona.
Proszę również spojrzeć na drzewko modelu – tam płaszczyzna jest także podświetlona. Wyboru możemy dokonać również wskazując obiekty w drzewku modelu. Jest to równoważne.

 

Mając wybrany płaski element naciśnijmy prawy klawisz myszki. Pojawi się menu, jak poniżej.

Na czerwono zaznaczyłem opcje, którą trzeba wybrać (obojętnie którą). W efekcie przejdziemy do tworzenia szkica.

 

Narysujmy prostokąt – wywołajmy pasek ikon do rysowania, a następnie prostokąt i wskażmy 2 punkty.

 

Tworzymy bryłę

 Taki szkic wystarczy nam do utworzenia bryły – uruchomimy narzędzie do nadawania grubości.

 

 

W kroku 3 możemy za pomocą uchwytów zmieniać wymiary bryły.
Strzałka w kroku 4 wywołuje funkcje utworzenie bryły.

Cały pasek, na którym znajduje się strzałka to pasek opcji. Opowiem o nim w następnym artykule.

 

Zadanie domowe.

Proszę spróbować utworzyć poniższe bryły.

Uwagi i dyskusja.

Będę wdzięczny za wszelkie uwagi do artykułu.
Do dyskusji zapraszam na forum, gdzie będzie można się pochwalić swoimi projektami.